Wat is precies een "belegger"? Een technicus of een goede huisvader? Een casinospeler of een ondernemer? Gesprek met Luc de Brabandere, bedrijfsfilosoof en fellow van het BCG Henderson Institute.
50 jaar geleden begon ik mijn carrière in het bankwezen. Destijds was de ster de kredietdirecteur. Een vaak gedane uitspraak toen in het bankwezen: of je werd de kredietdirecteur, of je had je leven gemist! Vervolgens hebben we een trading room gebouwd, waarvoor ik de IT-systemen voor mijn rekening nam. En vijftien jaar later was de ster de trader geworden! Ik zag deze transformatie letterlijk voor mijn ogen plaatsvinden. De "deal" heeft investeringen onttroond. Een essentiële functie heeft zijn belang verloren ten gunste van een andere die door financiële engineering volledig losgekoppeld is geraakt van de reële economie.
Dat is een slechte zaak! Ik denk dat het beroep van belegger vervreemd is en dat we moeten terugkeren naar de oorspronkelijke geest van de belegger, terug naar de geest van de "kredietman". Deze denkt op de lange termijn, hij kent zijn vak, hij heeft een verantwoordelijke houding. Bovendien is "korte termijn investering" voor mij een oxymoron! We zijn dichter bij het casino, het is niet langer een investering. In het casino "wedden" we op een nummer, we "investeren" niet op dit nummer. We zijn in de weddenschap, wat de antithese is van investeringen.
Ook voor mij is de vrijheid van ondernemen heilig! En ondernemen is precies zich inzetten – in het Frans zegt men “s’investir”, “zich investeren” – en dus noodzakelijkerwijs zorgen maken over de lange termijn.
We moeten de investeringsvormen vinden die het meest geschikt zijn om economie en ecologie met elkaar te verzoenen, aangezien beide even belangrijk zijn. Ik ben van mening dat we moeten blijven ondernemen en dus investeren, rekening houdend met de grenzen van de planeet. Het model waarin ik geloof is het "mission-based company".
Dit betekent dat je gelooft in een wereld die economie en ecologie weet te verzoenen. En je gelooft dat niemand op de lange termijn de markt verslaat, wat volkomen rationeel is. Het omgekeerde is het in ieder geval niet! Het doet me denken aan die grap: "De meeste mensen denken dat ze beter rijden dan gemiddeld." Het is duidelijk onmogelijk!
Ik investeer in jouw generatie, die van mijn kinderen, degenen die 30 of 40 jaar oud zijn. Ik denk dat mijn generatie erg verantwoordelijk is voor de jouwe. We hadden alles, maar we hebben de wereld financieel en ecologisch in de schulden gestoken. Toen we op de arbeidsmarkt kwamen, was er geen werkloosheid! Dus voor zover ik kan, moedig ik vooral langetermijnprojecten aan die geleid worden door de generatie die mij volgt, zoals Cartoonbase of de coöperatie Ma Ferme in de buurt van Edingen. Ten tweede investeer ik in onderwijs door les te geven aan de universiteit. En tot slot investeer ik in de natuur door bomen te planten. Ik plantte er 500 met mijn vrouw toen we pasgetrouwd waren, en 2000 tien jaar geleden op land naast het mijne dat ik het geluk had te verwerven. Dit alles is concreet, en vooral voor de lange termijn!